Het komt allemaal op hetzelfde neer.
‘Het is alsof de ophaalbrug omhoog gaat’, ‘Dan gaat het luik dicht bij mij, zei mijn collega’, ‘Het is een soort kortsluiting’, of: ‘Volgens mij ben ik dan vooral met mezelf in gevecht’.

Dit zijn een aantal manieren van verschillende klanten van mijn coachpraktijk om dezelfde beweging te beschrijven.

Een beweging die automatisch en onbewust plaatsvindt wanneer het spannend wordt, waardoor je je terugtrekt in jezelf.

De triggers zijn vaak hetzelfde: sollicitatiegesprekken, het geven van presentaties, in gesprek gaan met managers, directeuren of belangrijke klanten.

Situaties waarin er iets op het spel staat, of soms slechts lijkt te staan.

Dan komen ze, de verdedigingsmechanismes, voordat je het zelf überhaupt door hebt.

Het suffe van die mechanismes is dat ze je meestal helemaal niet verder helpen.

Je blik vernauwt, je verstart, er is nog nauwelijks contact mogelijk, kortom: je gaat dicht.

En wat werkt nu het beste, als je solliciteert, presenteert of in gesprek gaat met die belangrijke klant?

Openheid en enthousiasme natuurlijk!

Denk maar eens aan de beste presentatie die je eens hebt gezien, of het fijnste gesprek dat je eens hebt gehad. Was dat een verkrampte bedoening, of was er openheid?

Wat doe je dus de volgende keer, als het luik dicht gaat, of je ophaalbrug omhoog?

1. Je hebt het in de gaten!

Altijd de 1e stap, en wauw, wat fijn als dat het geval is.

2. Je staat er (heel) even bij stil.

‘Oké, blijkbaar is dit spannend voor me’, zeg je even tegen jezelf. Vandaar dat de boel even dicht gaat, heel begrijpelijk.

3. Je checkt of het je helpt.

Wat is het effect van het ‘dicht’ gaan? Wees even oprecht nieuwsgierig: Wat gebeurt er?

4. Je kijkt of het luik weer open kan.

Dat mag best een beetje voorzichtig.
Misschien benoem je dat je zenuwachtig bent, maak je kort oogcontact, of haal je even diep adem.
Wat je maar nodig hebt om even wat rust te creëren voor jezelf, waardoor je je weer wat open kunt stellen.

Je kunt deze stappen ook achteraf doorlopen door te reflecteren op spannende situaties en gesprekken. Dan kijk je dus terug naar de spanning, de effecten en wat je misschien had kunnen doen of zeggen om weer wat ontspanning te voelen.

Hoe vaker je jouw eigen verdedigingsmechanismes onder de loep legt, hoe duidelijker de werking wordt.
Dan wordt het steeds makkelijker ze ‘in actie’ te zien en weer contact te maken met je eigen openheid en enthousiasme.

Ik ben heel benieuwd naar je ervaringen hiermee, laat graag een reactie hieronder.