Krachtiger, meer aanwezig en dominanter.
Dát moet je worden om verder door te kunnen groeien.
Dat denken veel bèta’s en er zijn ook genoeg mensen die ze dat influisteren.
Terwijl dit typisch extraverte (en laten we wel zijn, soms superirritante) gedrag bij veel ingenieurs helemaal niet past.
Twee vragen aan jou:
1. Vind jij ook dat je zo zou moeten zijn om verder te kunnen groeien?
2. Spreekt zulk gedrag / Spreken mensen die dingen zo aanpakken je aan?
Als je nu op de eerste vraag ja hebt geantwoord, en de tweede vraag nee, dan heb je een probleem.Je vind namelijk dat je iets moet gaan doen, wat je tegelijkertijd helemaal niet aanspreekt.
Hoe ga je dat nu voor elkaar krijgen?
En wat als het gewoon helemaal niet zo hoeft?
Ik denk bij krachtig leiderschap nog vaak terug aan de projectleider bij mijn eerste grote project bij het Rijksvastgoedbedrijf, waar ik assistent projectleider was.
Het was een mega mooi en groot renovatieproject in een monument, waar af en toe sprake was van flinke spanningen tussen de verschillende partijen.
De projectleider deed op een dag een vrij logisch en goed onderbouwd voorstel, maar werd weggehoond door één van de andere (invloedrijke) projectleden.
Hij had er duidelijk geen verstand van, en waar haalde hij zulke ideeën vandaan, dat soort opmerkingen kreeg hij als respons. Andere projectleden hielden wijselijk hun mond.
De projectleider deed toen iets wat ik niet had verwacht: Hij bleef heel vriendelijk en hij ging ook niet meer argumenten geven. Wel vroeg hij de ander rustig of hij misschien wilde uitleggen welke risico’s hij zag.
Een paar weken en nog een paar soortgelijke overleggen later, kwam het andere projectlid nota bene zelf met het voorstel het toch maar zo te doen. Hij bracht het zelfs een beetje alsof het zijn eigen voorstel was.
Ik liep daarna stomverbaasd met de projectleider het overleg uit. ‘Hè? Hoe kon je hem dat nu laten zeggen zo? Alsof hij het zelf bedacht had!’ zei ik.
‘We hebben het toch zoals we het willen.’, was zijn nuchtere antwoord.
Hij had gelijk, en het mooie was dat de andere projectleden het ook heus wel doorhadden, hoe het werkelijk gegaan was.
Daarmee kwam de projectleider dus juist extra krachtig over, zonder dat hij iets van dominant gedrag had laten zien.
Deze en andere soortgelijke situaties zijn me daarna altijd bijgebleven. Hoe deze projectleider telkens weer zijn rust, kalmte en nieuwsgierigheid inzette om tot resultaten te komen. En daarmee een krachtige leider was.
Ken jij zelf ook mensen die op interessante posities zitten die zo zijn? Neem hen dan als voorbeeld, in plaats van een of andere dominante ‘roeptoeter’* die je tegenstaat.
Ben jij misschien juist meer extravert* en voel je eigenlijk wel prima thuis bij meer ‘dominant’ leiden? Daar zitten ook voordelen aan, maar het is goed om na te gaan wanneer je anderen daarmee misschien onbedoeld tegen je in het harnas jaagt.
Geef een reactie