‘Je moet het gewoon loslaten’, is in deze tijd een veelgehoord advies.

In het werk kom je vaak problemen en obstakels tegen. Een project wil niet vlotten. Een gesprek is vastgelopen. Wanneer je over zoiets piekert of ervan wakker ligt, dan bestaat de kans dat iemand je wil helpen door te zeggen: ‘Weet je wat jij eens moet doen: jij moet eens leren loslaten’.

Dit ‘helpen’ en waarom dat niet altijd even handig is, daar heb ik het in mijn vorige artikel al over gehad: zie Het verschil tussen symphatie en empathie.

Maar nu even specifiek over dat loslaten.
Wat is dat nu precies? Waar zit dat magische knopje, waardoor je iets ‘poef’ loslaat? Heeft iemand je dat wel eens kunnen uitleggen?

Iedereen roept het tegen elkaar, maar bijna niemand weet hoe het werkt. Nu ben ik toevallig op de hoogte van een goed bewaard geheim, wat ik hier graag met je deel:

Loslaten gaat eigenlijk helemaal niet over loslaten, maar over vasthouden.

Loslaten is geen actie op zich. Wat wel kan gebeuren is dat je stopt met vasthouden.

We kijken normaal gesproken helemaal niet naar wat we precies vasthouden en hoe we dat doen. Want dat kost tijd en voelt bovendien niet lekker. Dus zeggen we maar: ‘Hij/Zij/Ik moet het loslaten’, in de hoop dat de zorgen zo verdwijnen. Wat ze meestal niet doen.

Wat helpt je om te kijken naar het vasthouden?

1. Onderzoek je eigen ideeën over invloed en verantwoordelijkheid.

Als je ergens mee zit, en je er écht goed naar wilt kijken, stel je dan de vragen:

– Ben ik hier verantwoordelijk voor?
– Heb ik hier invloed op?

Als de antwoorden op deze vragen ‘nee’ zijn, kan dat soms helpen. Dan zie je ineens dat je niet verantwoordelijk bent, en ook geen invloed hebt. Helder.
Jammer genoeg helpt dit onderzoek vaak ook niet, wanneer je wel verantwoordelijk bent bijvoorbeeld.
Probeer dan dit:

2. Je zinnen verzetten.

Ga even heel wat anders doen. Een makkelijkere klus op het werk, je administratie, een film kijken, sporten, of ga naar het strand. Wat je maar helpt om je focus te verleggen.

Daarmee doorbreek je even het krampachtige vasthouden en soms is dat voldoende om meer afstand te creëren tot je probleem, en het anders te gaan zien.

Dan kunnen ook ineens de heldere inzichten komen, of worden oplossingsrichtingen duidelijk.
Je creatieve en oplossend vermogen is nu eenmaal groter bij ontspanning dan wanneer je gestresst en benauwd bent.

Maar helaas, ook deze tip zal bij écht hardnekkig gepieker en gestress niet altijd afdoende zijn, of slechts tijdelijk werken.

Dus, voor de moeilijkste gevallen, hier de onfeilbare tactiek die altijd werkt:

3. Houd het juist even extra goed vast.

Een manier om dit te doen is je even helemaal in te beelden dat datgene waar je zo bang voor bent, waarheid is. Inderdaad, je bent een prut-projectmanager, je gaat je baan verliezen, je hebt het echt niet goed gedaan in die vergadering of dat gesprek.

Laat het maar even volledig waar zijn. En voel wat dit in je teweeg brengt. Dit is lastig, want dit kan behoorlijk vervelend voelen.

Zo vervelend zelfs, dat je daarvoor vooral bezig was het te vermijden.
Dat vermijden kost je nu juist zoveel energie. Terwijl je meestal de pijn van het falen, de teleurstelling, of wat het dan ook is, best aankunt.

Mocht je het nu lastig vinden om hier in je eentje voor te gaan zitten, dan kun je kijken of je iemand in je omgeving hebt die dit samen met je kan doen. Iemand die dus niet gaat oplossen of relativeren, maar die samen met jou meekijkt en meevoelt.

Je zult zien dat het makkelijker is iets los te laten, als je het eerst even echt goed vastgehouden hebt.