Dit jaar heb ik geen lijstje goede voornemens, in de zin van minder eten, meer sporten of meer omzet voor mijn bedrijf.

Ik ga dit jaar iets veel slimmers doen, en me in 2017 op één ding richten.
(Stiekem wetende dat al die andere dingen daar gewoon uit volgen.)

Ik ga namelijk dit komende jaar vooral:

Luisteren naar mezelf.

Dus niet meer doen wat ik ‘denk dat zou moeten’, wat ‘de bedoeling’ is, volgen wat anderen doen, niets meer van dat alles, zonder een degelijke check bij mijzelf.

En die degelijke check is dus niét het maken van een lijstje voor- en nadelen van verschillende opties, maar wel mezelf de vraag stellen:

Wil ik dit?

(of ‘Voelt dit goed?’, ‘Is dit iets voor mij?’)

En dan luisteren naar het antwoord.

Als ik zo’n vraag maar rustig laat bezinken en wacht op de Ja of Nee, dan komt dit antwoord altijd.
En als ik mijn beslissingen zo neem, heb ik er ook nooit spijt van. Dat betekent niet dat het altijd 100% goed uitpakt, maar ik kan dan toch nog achter de beslissing blijven staan.

Als ingenieur en super-analytisch iemand had ik er vroeger veel moeite mee om vanuit mijzelf beslissingen te nemen.
Ik woog liever alle opties af en dacht uitgebreid na over alle mogelijke consequenties in de toekomst. Ook overlegde al mijn beslissingen het liefst met zoveel mogelijk mensen.

Begrijp me niet verkeerd: Het is natuurlijk goed om ook naar anderen te luisteren, relevante informatie, invalshoeken en meningen van anderen te verzamelen.

Maar op een gegeven moment is dat wel zo’n beetje klaar. Als je er dan mee doorgaat, begint het ruis en piekeren te worden.
Bovendien: De informatie, invalshoeken en anderen nemen geen beslissingen voor je, dat zul je toch echt zelf moeten doen.

Dan is de tijd gekomen om te luisteren naar jezelf.

Misschien klinkt je dit allemaal wat vaag in de oren, dus even een praktisch voorbeeld:

Zo’n anderhalve maand geleden heb ik ‘nee’ gezegd tegen een mogelijke opdracht bij een prachtig ICT bedrijf.
Ze hadden een specifieke ‘communicatie voor techneuten’-vraag waardoor ze bij mij uitkwamen. We hadden kennisgemaakt, het klikte, en ik wilde graag voor dit bedrijf en deze mensen werken.

De specifieke vraag was echter niet ‘helemaal mijn ding’.
Hij sloot niet helemaal aan bij mijn specifieke expertise en ik merkte dat ik worstelde met het schrijven van een voorstel.
Dat was het eerste signaal.

En daar heb ik dus naar geluisterd.

In plaats van te luisteren naar de gedachten die ook in mijn hoofd voorbij kwamen, ‘Kom op, ze hebben je gevraagd, je kan dit, je kunt ze nu niet meer teleurstellen’, ‘Misschien is dit niet de ideale opdracht, maar je kunt er wel nog wat omzet mee halen’, en ‘Zo kom je wel mooi ‘binnen’ bij dit bedrijf’.

Op zich valide gedachten, maar ik wist inmiddels: Dit is nou juist de ruis.

Ik realiseerde me: Als ik deze opdracht zou gaan doen, zou ik gewoon niet mijn beste werk kunnen laten zien.
Eerst ging ik dus op zoek naar een mogelijke partner, om het samen mee te gaan doen. Ik sprak iemand uit mijn netwerk, waarvan bleek dat deze opdracht hem juist op het lijf geschreven was. Ik dacht er aan hem in te huren,  maar ook daar voelde ik al snel dat het niet helemaal klopte.

Ik realiseerde me dat het niet nodig was dat ik er tussen ging zitten, het was ook niet in het belang van de klant. Ik voelde bovendien opluchting bij het idee dat ik de opdracht ook aan hem kon overdragen, omdat mijn agenda ook al redelijk gevuld was.

En ook daar heb ik naar geluisterd.

Dus belde ik de directeur van het bedrijf op, om te zeggen dat ik het niet ging doen.

Superspannend natuurlijk. Ik was intussen wel even bezig geweest met het hele gebeuren, dus hij verwachtte een voorstel van me.

Toch deed ik, met enigszins verhoogde hartslag, open en eerlijk mijn verhaal. Ik legde uit dat ik hem graag als klant wilde, maar merkte dat deze opdracht het niet helemaal was voor mij. En dat ik iemand had gevonden die in mijn ogen beter geschikt was.

De door mij gevreesde reactie?
Die was ontzettend positief.

‘Geweldig, dat zouden meer mensen moeten doen!’, zei hij. En toen we het gesprek beëindigden zei hij ook nog: ‘Laat het me weten als ik in de toekomst iets voor jou kan betekenen.’

Ik vermoed dus dat ik nog wel eens voor dit bedrijf aan de slag ga. En dan om echt mijn ding te komen doen, hoe mooi is dat?

Zijn er dingen die jij alleen maar doet omdat ‘het zo hoort’ of van je gevraagd wordt?

Misschien is tijd om in 2017 wat meer te gaan luisteren naar jezelf.

Wil jij in 2017 je Leiderschapskwaliteiten verder gaan ontwikkelen, zodat je sterker in je rol als project- of teamleider komt  staan en anderen makkelijker overtuigt en motiveert?
Maart 2017 start mijn nieuwe programma, waar je als ambitieuze bèta je analytische vaardigheden uitbreidt met zelf- en omgevingsbewustzijn, en tools krijgt op het gebied van communicatie, het managen van stress en omgaan met weerstand. Je leest er hier alles over.